Miejska Biblioteka Publiczna

Historia pełnej życia nastoletniej dziewczyny, która mimo okupacji niemieckiej czerpie z życia pełnymi garściami.
Znaleziony przypadkiem w antykwariacie na Krakowskim Przedmieściu przez varsavianistę i historyka Krzysztofa Jaszczyńskiego dziennik jest niezwykłym dokumentem czasów II wojny światowej. Wraz z reżyserem filmowym Krzysztofem Langiem odkrył on autorkę dziennika, poszukując dziewczyny wśród dawnych mieszkańców kamienicy na rogu Lwowskiej i Koszykowej w Warszawie.
Autorka zaczęła pisać pamiętnik 19 maja 1940 roku - wojna trwała wtedy dopiero od kilku miesięcy. Mieszkańcom Warszawy trudno było jeszcze przewidzieć, do czego będą zdolni okupanci. Wszyscy starali się żyć na tyle normalnie, na ile się da. Relacja nastolatki z tamtych dni znacznie różni się od znanych nam opisów lat późniejszych. Może to budzić zdziwienie.
Czytanie pamiętników Hanki Zach jest jak zajrzenie pod podszewkę historii. Znamy fakty, ich konsekwencje, najważniejsze wydarzenia, ludzi, którzy wywarli wpływ na historię. Ale znacznie rzadziej możemy dostać do ręki świadectwo zwykłego człowieka. A w tym przypadku - inteligentnej, zbuntowanej i trzpiotowatej nastolatki.